Rynek biurowy kolejny rok nie budzi entuzjazmu kapitału, który – o ile w ogóle decyduje się na zakupy – woli mniejsze akwizycje w innych sektorach. Także banki zachowują ostrożność, „zielone finansowanie” dobrze wygląda jedynie na papierze, a otocznie makroekonomiczne nie głaszcze. Z tego względu wielu graczy rewiduje swoje plany inwestycyjne i przerzuca się na inne sektory lub przestawia się na pozycję „stand by”. Kiedy błyszczące wieże i rozległe campusy znów staną się przedmiotem pożądania inwestorów?

Głód powierzchni w stolicy powoduje, że duzi najemcy czasem nie mają wyboru i lokują swoje biznesy w miastach regionalnych, gdzie zaczyna brakować mieszkań dla ściąganych z całej Europy pracowników. Jednak na rynku transakcyjnym coraz wyraźniejszy staje się rozdźwięk między Warszawą i innymi metropoliami – czy to już „rynek dwóch prędkości”? A może wrócą do łask biurowe BTS-y?

Trwa „Akcja Optymalizacja”, hybrydowy model pracy rządzi, a fleksy pękają w szwach. Sytuację wynajmujących ratuje luka podażowa, dzięki której najlepsze biurowce wynajmują się na pniu, jednak taka sytuacja nie będzie trwać wiecznie. Do gry wracają już także zmodernizowane starsze obiekty, które dotychczas miały problem ze znalezieniem najemców albo trafiały pod kilof. Czy optymalizacje powierzchni i model hybrydowy zostaną już z nami na zawsze? Czy należy wypatrywać nowych najemców, czy raczej nowego game changera – czterodniowy tydzień pracy?

ESG na dobre zadomowiło się w biurach – wiedzą o tym inwestorzy i deweloperzy, a także właściciele istniejących budynków, którzy  nie szczędzą sił i środków, by adaptować powierzchnie w zgodzie z ekologią i nowymi potrzebami użytkowników (ale i sąsiadów). Ale najemcy są coraz mniej skłonni ponosić rosnące koszty fit-outu, więc kto za to zapłaci? Jak idee ESG i nowy model pracy zmieniły projektowanie powierzchni biurowych? Jak zaplanować powierzchnie, by przyciągały najemców i zapewniały im dobrostan?